SZYMON BRODA

    Szymon Broda to człowiek wielu pasji i zainteresowań. Swoje pierwsze plastyczne próby rozpoczął w wieku sześciu lat. Poetycko zadebiutował mając dziewięć lat w ramach Wojewódzkiego Przeglądu Dziecięcej Twórczości Literackiej „Lipa 84” w Bielsku – Białej. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku brał udział w licznych konkursach krajowych i zagranicznych. Do największych osiągnięć należą; Nagroda Ministra Kultury i Sztuki w konkursie plastycznym pn. „Lata walki i pierwsze dni wolności”, Rzeszów 1984,  zajęcie V-tego w świecie i II w kraju miejsca w konkursie plastycznym pod patronatem ONZ – „Młodzież w wieku elektroniki” (Genewa 1987), 1989 r. ambasada Indii w Warszawie wydała pocztówkę okolicznościową z reprodukcją jego pracy z okazji 100. rocznicy urodzin Javaharlala Nehru.

    W latach 2005 i 2006 wydał dwa indywidualne tomiki poezji pt: „Wykładając karty zdarzeń” i „Motyle i realności”, trzy lata później prof. Libor Martinek przełożył jego wiersze na język czeski. Poezję Szymona Brody można było również przeczytać w Kalendarzach Skoczowskich, Kalendarzach Miłośników Skoczowa, Kalendarzu Beskidzkim oraz zaolziańskim Kalendarzu Śląskim. 

Ostatnio najwięcej miejsca w twórczości literackiej Szymona Brody zajmują szkice eseistyczne o dygresyjnym charakterze, łączące wątki autobiograficzne i regionalne z metafizyką, a także wydarzeniami światowymi. W swych tekstach poświęca także uwagę różnorodnym kulturom, przeplatając te treści wątkami surrealistycznymi i przyrodniczym.
    W obrazach akrylowych, które maluję staram się uchwycić moment przejścia, pogranicza abstrakcji i konkretnej formy, coś co w filozofii nazywane jest stanem emergencji - mówi o swoich pracach. Czym jest dla niego tworzenie? - To jest zestawienie pomiędzy jakąś inspiracją emocjonalną czy intelektualną i staraniem się przełożenia tego na jakaś formę wizualną lub tekst. To szansa na przelanie emocji i możliwość duchowych poszukiwań - odpowiada.

 

Szymon Broda z wykształcenia jest etnologiem – antropologiem kultury. W latach 2009 – 2011 współpracował z prasą lokalną /”Czas Skoczowa”, „Puls Cieszyna”, Portalem Śląska Cieszyńskiego Ox.pl/.

 

 

ERYK KORUS

    Do malowania skłoniło go poszukiwanie portretu Jimiego Hendrixa. Nie mogąc go nigdzie zdobyć zadecydował, że stworzy go sam. I w ten właśnie sposób zaczął malować.  Zajęcie to pochłonęło go do tego stopnia, że na jego rzecz w II klasie liceum porzucił szkołę. Jest malarzem samoukiem, który w 1998 r. otrzymał uprawnienia artysty plastyka, nadane przez komisję kwalifikacyjną Związku Polskich Artystów Plastyków.

    Inspiracją jego obrazów jest życie – relacje międzyludzkie, a także wspólna zależność człowieka i zwierzęcia, którym najczęściej jest kot. Pojawiają się też ciała martwych zwierząt, kikuty ciał, wnętrzności. Przedstawieniom towarzyszy każdorazowo smutek, nostalgia, niepokój. Często obrazuje pozornie statyczne „scenki rodzajowe”, które mają mało wspólnego z bogata emocjonalnością. Jednak przy dłuższej obserwacji obrazów ich jednoznaczność znika. Przemawiają za tym środki wyrazu, jakie stosuje: rozedrgane plamy, zniekształcone części ciała portretowanych osób, lub nawet ich brak. Z upodobaniem wykorzystuje różne odcienie szarości, by podkreślić przekazywane treści. Jednak aranżuje je z nuta pewnej nadziei, np. nakładając plamy na jasne tło w pomarańczowym, żółtym, czy zielonym kolorze. Tego typu zabiegi dezorientują odbiorcę. Podobnie rzecz się ma od strony formalnej. Erykowi Korusowi nie przeszkadza  łączenie ze sobą odmiennych technik (np. rysunku z malarstwem olejnym). Wykorzystuje też różne podkłady: przemysłowe kartony i płótna. Z wielką dbałością dobiera barwy, akcentując ich czystość i przy jej pomocy dookreślając treść obrazu. W sinoszare obrazy akrylowych plam wprowadza np. czerwone, zielone, złote, żółte detale.

Eryk Korus ma na swoim koncie wystawy indywidualne w Olsztynie (2002) oraz w Galerii Bielskiej BWA (1994). Pokazywał również swoje prace na wystawie zbiorowej w ramach XXXIII Ogólnopolskiej Wystawy Malarstwa Bielska Jesień ’97. W latach 1999 - 2008 można było odwiedzać jego prywatną galerię, znajdującą się przy ul. Mickiewicza 21 w Skoczowie.